donderdag 27 november 2008

Week 13

Ik ben de titels van de berichten maar weeknummers gaan geven. Zou niet weten wat ik er anders van moet maken. M.a.w. het wordt erg ééntonig en daardoor ben ik deze week niet op mijn best. Iedereen vertelt je dat dat logisch is en het juist raar zou zijn als je dat niet hebt. Dank je wel, dat snap ik ook, maar daar wordt het niet leuker van helaas. Gewoon maar verstand op 0 en wachten tot het beter wordt. Maar ja, verstand op 0 valt bij mij niet mee hè......nou nou, wat een kapsones hoor ik je denken! :)
In week 12 stond dat ik misschien wel weer ging honkballen maar ik denk dat dat niet lukt. Co kan dat ws niet betalen want ik ben natuurlijk wel free agent.

Morgen weer naar huis, de plavuizen in de keuken zijn gelegd dus het gaat er op lijken. Ik hoop dat het een beetje droog is dit weekend zodat we ff naar buiten kunnen. Eerst morgen weer een peptalk met de CF-arts.

Als er mensen op bezoek komen vraag ik ze altijd of ze niet verkouden zijn etc. Ik kan nu echt geen risico nemen om iets op te lopen. Dat kost me dan gelijk een paar weken hersteltijd en het zou toch zonde zijn als er dan een gelegenheid aan je neus voorbij gaat. Dus no hard feelings als ik zoiets aan je vraag.

Barbara begint het ook wel een beetje genoeg te vinden. Er komt ook nog een tijd aan dat ik in "Utreg" lig. We verwachten echter dat dat toch een ander gevoel gaat geven. Als alles volgens plan verloopt ben je daar redelijk snel aan het trainen om naar huis te gaan en dat is toch heel anders dan de onzekere tijd hier.
De bereikbaarheid in Utrecht is wel veel lastiger. En ze kan niet blijven slapen (denken we). Ze hebben dat ziekenhuis echt aan de verkeerde kant van de stad gebouwd!

donderdag 20 november 2008

Week 12


Eerst even een rectificatie: het spelletje van Ghita is zeker niet irritant. Hoewel...toen ze het gisteren zelf moest spelen zag ik toch ook enige irritatie! Ik heb haar daarna maar ff laten winnen met Triominos om haar een goed gevoel te geven...of was het beginnersgeluk?
Vanmiddag was Noud met Tamara meegekomen en hebben we hem ook maar een paar keer laten winnen. Hij zit tenslotte bij de harde kern van 020 en je weet nooit wat die gasten gaan doen als ze verliezen!

De keuken gaat voorspoedig; Edwin en Elmer hebben het netjes opgeleverd. A.C.H. is gisteren begonnen met plaatsen en is vrijdagochtend klaar. Ik heb het resultaat gisteren even gezien via skype en het zag er wel goed uit.
Maandag heeft Barbara hier gewerkt en zijn we 's middags even de deur uit geweest. Niet echt spannend; het weer was niet zodanig dat we naar Kijkduin konden dus hebben we maar wat rondgekeken bij keukenboeren om een idee te krijgen wat we met de achterwand gaan doen.

Vorige week vrijdag heb ik een gesprek gehad met de CF-longarts. Dat heeft me opnieuw vertrouwen gegeven dat ik in een goede fysieke staat ben voor de transplantatie. Het blijft een raar idee om over enige tijd weer bijna alles te kunnen doen. Misschien ga ik zelfs wel weer honkballen en ga ik Dè opvolgen op het eerste honk :)

vrijdag 14 november 2008

Kort weekend

De weken gaan nu echt een beetje op elkaar lijken. Niet zo raar natuurlijk na ruim 10 weken. Ik probeer dan ook steeds weer iets nieuws te vinden. Deze week heb ik van Ghita een heel irritant spelletje gekregen waardoor je zelfs met jezelf ruzie krijgt!
Ik heb ook nog foto's van de bruiloft meegenomen die nog ingeplakt moeten worden... En het is ook wel spannend om te weten dat je keuken gesloopt wordt maar daar verder niks van ziet. Het is wel fijn om te weten dat het in goede handen is bij Edwin en dat het contact met het bedrijf dat de keuken gaat plaatsen soepel verloopt.
Door het werken aan de keuken ga ik pas zaterdagmiddag naar huis tot zondagmiddag. Barbara blijft vrijdag ook slapen in DH. Ze heeft maandag bovendien een thuiswerkdag geregeld. Zodoende kan ze hier werken en kunnen we misschien 's middags ff een "Haegs bakkie pleuh" halen in Kijkduin.
Het trainen met de fysio in de oefenzaal gaat prima en nog steeds heb ik geen infuus nodig. Alleen maar goed dus. Uiteraard heb ik mijn momenten dat het mentaal zwaar is en zo zijn er ook de baaldagen. En die heb ik niet alleen; Barbara heeft dat natuurlijk ook. Zij heeft weliswaar de afleiding van het werken maar toch. En er zijn natuurlijk nog meer mensen in mijn directe omgeving die ik zeker niet vergeet. De vaste bezoekers, Tamara, mijn moeder,mijn zus en Ghita. Plus de regelmatige telefoontjes en mailtjes van de vaste clan. Thnx! Blijf zo doorgaan.

donderdag 6 november 2008

Steady weekje

Ik besef dat het al een week geleden is dat ik wat geschreven heb. Nu is het zo dat ik jullie niet ga vervelen met wat hier dagelijks gebeurt want dat trekt geen lezers...ik zou ook snel klaar zijn.
Na het vorige bericht ben ik mentaal gelukkig weer "opgeknapt". Vorige week ben ik in contact gekomen met een psycholoog van het HAGA-ziekenhuis en zij gaf me gelijk wat huiswerk. Sowieso vind ik het interessant om te weten hoe sommige dingen werken, maar het is ook prettig als ik samen met haar een modus kan vinden om het patroon van mijn gedachten te herkennen en ze dan wat meer te kunnen "controleren". Gisteren was de tweede sessie en we gaan hier 1 x per week mee verder.
Fysiek is het stabiel. Nog steeds geen infuus en het trainen gaat me steeds makkelijker af. Oppassen dat ik niet teveel ga/wil doen.

Het weekend was prima en voor het eerst wilde ik zondag eigenlijk nog niet terug. Dinsdag ben ik met Bar in den Haag nog naar een tegelhandel gegaan maar die Haagse Harries hadden niet veel bijzonders. Nu toch gewoon de tegels bij Meijer besteld. Edwin gaat volgende week de keuken slopen en de week daarna wordt de nieuwe keuken geplaatst door A.C.H.

Het bezoek loopt toch nog steeds wel lekker. En je ziet: Feijenoord wint met 4-0, ik voel me goed en gelijk komen Willem en Wilma Verrips op bezoek. Dat kan geen toeval zijn, haha!
Vanmiddag met Tamara weer een spelletje gedaan; weer gelijk, 1-1 (vorige week 2-2). Ze heeft dus toch wel wat van mij; we zijn aan elkaar gewaagd. Mijn moeder belde af want die voelde zich niet zo lekker; verstandig dat ze thuis gebeleven is dus.

Bar komt vanavond weer slapen; die ga ik ff vroeg naar bed sturen want ze komt chronisch slaap tekort volgens mij. Het blijft fantastisch dat ze hier kan blijven slapen. Aan de andere kant, waarom eigenlijk niet? Morgenavond weer naar huis voor het weekend. Zo komen we steeds dichterbij.