maandag 10 augustus 2009

Het blog stopt ermee!

Ik loop al een tijdje met de gedachte rond om te stoppen met dit blog. Destijds hebben Barbara en ik het opgestart om iedereen dezelfde en juiste informatie te verstrekken.
Het scheelde tevens om vele keren hetzelfde te vertellen. Bovendien konden we zo ook over andere dingen praten met mensen die op bezoek kwamen of op een andere manier meeleefden.

Het heeft absoluut voldaan aan de verwachtingen die we hadden en wat mij betreft heeft het die zelfs ver overtroffen. Met ruim 12.000 bezoekers vanaf oktober vorig jaar (ca. 400 gemiddeld per week) denk ik dat in een behoefte is voorzien!

Vanavond nog werd ik in de honkbalkantine aangesproken door iemand die het blog voor het eerst had ontdekt. Hij was om 1 uur 's nachts begonnen met lezen en heeft tot 3 uur aan één stuk doorgelezen. Ik sta daar niet altijd bij stil, zoiets raakt me, maar ik vind het wel fantastisch om te horen.

Zelf sta je elke dag middenin het proces en besef je niet altijd de impact die het op mensen kan hebben. Ik beschouw het ook als een compliment voor de wijze waarop Barbara en ik het blog hebben geschreven en vorm hebben gegeven. Diverse keren is geopperd om een boek te schrijven met het blog als basis, wie weet...

Ik hoop van harte dat heel veel mensen de stap zetten om zich te registreren als donor. Elke nieuwe donor die dit blog oplevert is de tijd en energie waard geweest!

Nu het zover is dat ik fysiek goed ga en gelukkig weer heel veel dingen kan doen waar ik vorig jaar alleen maar van kon dromen, bekruipt me het gevoel dat het zo wel goed is. Het is tenslotte nooit de bedoeling geweest om ons (normale) privéleven te publiceren op een openbaar medium.

Soms lees ik wel eens een stukje terug op het blog (als het me lukt) en raakt het me diep hoe mensen hebben meegeleefd. Geloof me als ik je vertel dat de reacties op het blog maar een fractie zijn van alle respons die we ontvangen hebben.

Het is ook mooi om zoveel nieuwe mensen te leren kennen en dat het contact met veel bekenden beter en intenser is geworden. Mijn wereldje werd steeds kleiner de laatste jaren en is nu in één keer een stuk groter aan het worden; een fantastische ervaring en verrijking. Ik heb er nu tenslotte ook de energie voor!! De blije uitstraling komt nog wel.

Ik zou graag een aantal mensen willen noemen die echt heel erg veel voor ons hebben betekend (en nog!) maar dat doe ik bewust niet. De mensen die ik bedoel en dit lezen weten wel wie het betreft.

Mede namens Barbara wil ik iedereen vanuit de grond van mijn hart bedanken voor het meeleven en voor alle lieve, mooie, fantastische, intense en gemeende reacties.


Give me serenity to accept the things I cannot change
Give me courage to change the things I can
Give me wisdom to know the difference


Liefs, Peter xxx

6 opmerkingen:

Veronica CFBD zei

Hallo Peter,
Ik wens je een geweldig leven met je nieuwe longen dus nieuwe kans. Spijtig dat het relationeel zo is afgelopen. Gebroken hart doet veel pijn, daar weet ik alles van. Dat heeft tijd nodig, hoeveel kan niemand zeggen. Maar er komt ook voor jouw een moment dat je weer geluk kan voelen op wat voor manier dan ook. Ken je niet maar als iemand die toch heel erg betrokken is bij veel CF-ers vond ik het ook bijzonder om je verhaal te lezen. Wie weet zien we je ooit bij CF Beachdance. Voor nu wens ik je alle geluk van de wereld toe.
toi toi toi Veronica

Anoniem zei

Wat jammer maar ook begrijpelijk....ik als moeder van een CF-ster en een honkballer (Gryphons) volgde ik jouw blog met grote interesse!!

Ik wens je alle goeds en wie weet treffen we elkaar een keer langs de (honkbal)lijn.

Grts,Kitty van Zoom

Anoniem zei

Hoi Peter,

Ik hoop dat je weer heel gelukkig zal worden en wens je het allerbeste met alles in GOEDE GEZONDHEID EN VEEL GELUK.Ik heb genoten van al die verhalen van je,maar ik hoop echt dat het goed met je mag gaan.

Groetjes Margriet.













'

Anoniem zei

Lieve Peet,

Het zijn mooie afsluitende woorden na een roerige periode. Gelukkig ben je "sterk" en heb je wilskracht om door te gaan. Alles krijgt zn plekje. Zowel voor Bar als voor jouw!!! Ik weet het zeker.

We gaan gewoon door met van alles en nog wat, toch???

Wat wil je eten donderdag? hi hi

Dikke kus Mar

Anoniem zei

hoi peter ik heb als vpk van 6a met veel interesse je blog gelezen in een voor jou en barbara intense tijd het was fijn te "horen "
hoe het ging/gaat met jou tijdens je transplantatie/herstel en het verdriet van jullie uiteenvallen ik hoop voor jullie allebei een gelukkig leven een gezond leven en heel veel plezier
sandra

Astrid zei

Hoi Peter,

Jammer dat je stopt met je blog.

Heel veel sterkte en geluk in je verdere leven.
Ik zal nooit vergeten dat jij en Barbara langsliepen, terwijl wij zaten te wachten omdat mijn broer op dat moment getransplanteerd werd. Jouw transplantatie was toen pas 14 dagen geleden. Het was z'n opsteker je zo te zien rondlopen.

Het ga je goed!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Groeten van Astrid van Heeringen