donderdag 6 mei 2010

Wat is er aan de hand?

Vrijdag 23 april ben ik naar het Patronaat geweest en zaterdag de 24e KonicA MinoltA Pioniers gecoacht. 's Avonds een beetje koorts ,37,8. Dus een paracetamol erin en thuis gebleven. 's Nachts echter liep de koorts op en 's morgens was het 39,3 en zag ik wazig.
Phoe! bellen met het UMC. Ik moest toch maar naar Utrecht komen dus heb ik Tamara gebeld en die had onderweg al snel in de gaten dat het niet goed zat en ging steeds harder rijden.

Volgens mij kan je achteraf geen bekeuring krijgen maar op een gegeven moment reden we 180 (vertelde ze me later...).
Een ambulance kan je in Nederland nou eenmaal niet vragen om je naar een ziekenhuis in een andere stad te brengen. Die moeten je naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis brengen.....

Aangekomen bij de 1e hulp weet ik nog dat ik zelf naar binnen gelopen ben, ondersteund door Tamara. En daarna ben ik een week kwijt....???huh??
Ja, ik had een pneumokokkenbacterie infectie opgelopen. Nou en? Nu, mijn bloeddruk was inmiddels 60-40 en mijn saturatie 83% en dat is iets te laag....
Er werd al snel verzekerd dat het niks te maken had met afstoting.

Ik ben vervolgens een week op de IC beademd en in slaap gehouden. Aangezien niet gelijk duidelijk was wat er aan de hand was werd gestart met 4 verschillende antibiotica. Woensdags werd duidelijk dat het om een pneumokokken ging zodat er 3 antiobiotica afgekoppeld konden worden.

De 1e dag ben ik overigens op mijn buik gelegd omdat je dan beter beademd kan worden. Door al het vocht, de buikligging en door de shocktoestand van je lichaam zag ik er na 1 dag al redelijk opgeblazen uit.
De een zei later dat ik zo bij Lenie 't Hart in Pieterburen aan kon schuiven, de ander hield het op de sprekende gelijkenis met Han Peekel.
Overigens werd later aan Michel gevraagd of hij een broer van mij was; ik weet niet of dat met uiterlijke kenmerken te maken had of dat het kwam omdat hij er elke dag was haha! Ik hou het maar op het laatste.....

Mies en Tamara hebben de mannen van de IC iig het advies gegeven om eerst de tube uit m'n keel te halen voordat ze me wakker zouden maken. Een van die jongens kon zich dat nog wel herinneren van vorig jaar en dat was ook nu geen overbodige luxe. De avond dat hij dienst had kreeg ik gewoon een extra shot zodat hij rustig z'n werk kon doen :)

M'n armen redelijk vol met blauwe plekken en blaren was ook nu weer het gevolg van mijn overigens kansloze gevecht met die beademingstube.

Zondag 2 mei zijn ze begonnen om me uit m'n slaap te halen en naar "mediumcare" over te hevelen. Maandagochtend ben ik naar longafdeling overgebracht en nu zijn we 4 dagen verder.
Inmiddels heb ik geen infuus, geen zuurstof, geen katheter en geen sondevoeding meer. Gisteren voor het eerst met een "back to the future" rollater gelopen en vandaag voor het eerst "los".
De planning is nu om in de loop van volgende week naar huis te gaan. En dat is ongelooflijk snel!!

Ik weet wel dat mijn basis goed was maar ik had dit niet kunnen doen zonder de hulp van mijn fantastische dochter op wie ik alleen nog maar meer trots word.

Ik ga zeker mensen vergeten en ik weet dat de meesten het niks vinden om genoemd te worden maar dat is dan ff jammer :-)
Michel en Marjon, priceless as always, Maudy (voor Lady en haar mooie tekeningen), Mart voor z'n glimlach en gezwaai.
M'n moeder, Monique, Femke, Noud, Nine en Cees, hun mooie meiden voor de kunstwerken, Roland en Han, Vinnie, Robin, Kopsie, Frankie, Babette, Keesjan, Agnes, Karen.
Natuurlijk ook de werkelijk fantastische mensen van de IC van het UMC, (dank dat ik zo eigenwijs mocht zijn om twee weken na de ingebruikneming te testen of alles goed gaat daar...:-)), de verpleegkundigen van de longafdeling, de fysio's en de mensen van LOTX. En uiteraard alle mensen die iets van zich hebben laten horen.

Mocht er nog iets raars gebeuren dat ontslag in de weg staat dan laat ik dat weten, anders laat ik het hierbij.

Liefs
Peter

5 opmerkingen:

Anoniem zei

Beterschap, hopelijk kun je dit weer snel achter je laten en gaan genieten van een mooi honkbalseizoen!!

Grts, Kitty

Anoniem zei

Hoi Peter,
wat een schrik! Fijn dat je het zelf niet mee hebt gekregen die week, want het zullen vast spannende dagen zijn geweest voor je omgeving. Net ongeveer een jaar later.
Maarruh de geschiedenis lijkt zich wel te herhalen, qua herstel he. Wat gaat dat dan weer snel joh.
Nu gezond blijven he!

Groetjes Regina

Tamara M. zei

JEetje wat heftig zeg!! Dat zal inderdaad heel spannend geweest zijn!! Hopelijk krabbel je snel op nu!!

groetjes Tamara (wachtende op de lijst)

Ilja Schinkel zei

Peter, fantastisch dat je zo snel weer op de been bent. We schrokken ons rot bij de eerste bercihten.
Je boft maar met zoveel steun van Tamara en zo'n grote schare fans.

Take it easy en tot gauw,
Ilja.

Anoniem zei

hoi Peter
Het duurde een tijdje voor we erachter kwamen dat je inhet ziekenhuis lag. We dachten dat je op vakantie was (???).
Daarna waren wij zelf op vakantie maar Floris kwam je moeder tegen en die vertelde dat je in het ziekenhuis lag. We wensen je heel veel sterkte toe en een spoedig herstel zodat je weer snel naar huis mag. Buiten mis je nu niets het is rotweer. gr. buren van nr 58