1e week

Ik zag dat ik 4 mei het laatste bericht heb geschreven. Zoals gemeld schrijf ik niet meer dagelijks een update maaar probeer het wel wekelijks te doen.
De eerste week thuis is goed bevallen. Vol met energie en elke dag verbazing over wat de mogelijkheden zijn.

Het voelt zo vertrouwd dat je soms gewoon even stil moet staan bij wat er allemaal is gebeurd. Dat proces komt nog wel denk ik.
Voorlopig ben ik vorige week twee keer bij CURA-sportfysio in Nieuw-Vennep geweest om te trainen. Ook daar weer verbazing wat ik nog aan spierkracht en conditie heb. Zaterdag heb ik daar mijn oefeningen gedaan en volgens Sven zou ik de hele zondag spierpijn hebben. Helaas voor hem, maar zondag ben ik op de fiets naar het honkbalveld gegaan en had ik geen last van spierpijn!
We hebben een plan gemaakt wat mijn doel is. Ik zou graag willen tennissen dus daar gaan we naar toe werken. Als je kan tennissen kan je ook hardlopen en slaan.... Wellicht wat grondballen slaan bij de honkbal. De vraag of ik al weer wil coachen is er al, maar ik moet niet te hard van stapel lopen. Komt wel, die darmoperatie heeft er ook ingehakt. Bovendien ben ik net een week thuis.

Gisteren de eerste controle in het UMC. Toch wel een apart gevoel om daar naar toe te gaan. Eigenlijk helemaal geen zin. De uitslagen waren gelukkig allemaal goed; de longfoto's heb ik eindelijk eens zelf gezien met uitleg wat de verschillen waren met de foto's van 3 april (vlak na de transplantatie). Ze zitten inmiddels helemaal op zijn plek en er is geen vocht meer te zien. Echt een mooi gezicht!! De nietjes in mijn borstbeen waren ook goed te zien.

Eduard, de fysio, was ook helemaal tevreden. Mijn spierkracht was zelfs beter dan voor die tijd terwijl er normaal eerst een teruggang te zien is. Ook de 6 minuten wandeltest was prima; 525 meter wat inhoud dat ik dus 5,25 km per uur gelopen heb. Bovendien begon ik met mijn saturatie op 98% en eindigde op 99%!...dat schijnt bij een gezond iemand al niet voor te komen. Kortom, niks dan tevredenheid en toch goed dat je een bevestiging krijgt van wat je voelt.
Het enige zorgpunt is mijn gewicht. De laatste dagen begin ik echter wel trek te krijgen dus ik neem aan dat dat wel goed gaat komen.

Barbara heeft vorige week weer wat uurtjes gewerkt in den Haag. Geen lessen maar in eerste instantie werkzaamheden die ze zo kan laten vallen als het niet gaat. Na twee uurtjes en een lunch met collega's was ze trouwens op. Maar haar gevoel was goed dus als ze dit langzaam kan uitbouwen komt het goed. Deze week gaat ze woensdag en vrijdag werken.

En o ja, bijna vergeten: degene die verantwoordelijk was voor de T-shirts was mijn zus. Ik had het kunnen weten want ze had me dat een keer in een mail laten weten. Laten we het er maar op houden dat ik die gemist heb omdat de morfine toen nog niet was uitgewerkt....